zaterdag, december 29, 2012

Rijgen

Van alle vermogens van onze brein, vind ik het vermogen te associëren misschien wel het allerleukst. Dat ik koffie maak - die ene koffie per dag, net na de middag, om mezelf even halt toe te roepen -, dat ik daar een stuk chocolade aan toevoeg, ingegeven door ons bezoek aan Boon, en ik daardoor niet alleen de koffie proef die ik zoëven heb gemaakt, maar, veel meer nog, de koffie die ik gisteren heb geproefd. En dat ik daar dan dat hele statige, warmbruine interieur bij zie, dat ik me herinner hoe mijn moeder me vertelde dat haar moeder, als er bezoek kwam, een stukje chocolade bovenop de gemalen koffiebonen legde, en hoe ik bijna gelijktijdig weer in de keuken van mijn grootouders ben, al is dat niet de keuken waarin de koffie voor het bezoek werd geschonken. Dat dat allemaal kan in enkele seconden. Dat u, de lezer, nu misschien ook koffie ruikt, hoewel er in het hele huis geen kopje te vinden is. Dat literatuur precies zo werkt. Heerlijk toch?

Geen opmerkingen: