Onderweg

Soms kom ik in tijden het dorp niet uit. Waarom zou ik ook? Alles wat een mens nodig heeft; ligt op wandelafstand. Net als vroeger, denk ik dan. Alleen komen de producten van overal aangevlogen. De jaarlijkse - weer eens te laat geopende - jacht op kerstgeschenken dreef me toch het dorp uit. Dat werd grappig: ik zag hoe een ijverige landbouwer zijn lading verloor omdat het te hoog gestapelde hooi niet onder de brug paste, ik zag hoe zijn kompaan zich in het zachte hooi uitstrekte terwijl het onder politietoezicht aan de andere kant van de brug weer werd opgestapeld, ik zag hoe twee boeven een gammele laadbak overvielen omdat het in zorgvuldige letters geschilderde woord 'gold' hen lokte - of, neen, dat laatste zag ik niet écht: het speelde in een door Lucky Luke geïnspireerde stijl door mijn hoofd zodra ik hem zag, die vrachtwagen met afgebladderde laadbak, en daarop in witte handgeschilderde letters 'gold'. Maar het was in elk geval echt genoeg om daar bij het verkeerslicht, achter het stuur van de wagen, grinnikend te wachten tot het licht weer op groen sprong.