Hij komt

Vier jaar is ze. En tot drie keer toe vroeg ze me 'of er echt een Sinterklaas bestaat'. Tot drie keer toe heb ik dat bevestigd, al voel ik me zo langzamerhand erg leugenachtig. Waarom wil ik dat mijn kind per se het verzinsel gelooft waarvan ik over enkele jaren per se zal willen dat ze de waarheid achterhaalt?
O, ik weet het wel: omdat de voorpret, verwachting en spanning rond de sint me veel meer plezier hebben bezorgd, dan de vaststelling dat hij niet bestond me heeft ontgoocheld. 
Ik denk trouwens te weten vanwaar haar achterdocht komt: de vele verhalen maken haar wantrouwig. Want waarom zou de sint bestaan als monsters, draken, kabouters en al die andere verhaalfiguren niet bestaan? Waarom zou deze echte man zo veel aandacht krijgen in boeken en films als hij niet net als die anderen verzonnen is? Het is heerlijk toeven in de wereld van Dematons' Sinterklaas, of fantasierijk meedenken met de ontwapenende vragen van Bart Peeters in Dag Sinterklaas. Maar of hij daarom ook echt bestaat? En dus speelt ze op zeker, en kiest bij de bakker resoluut voor een chocoladefiguur. Je weet maar nooit dat hij in ons huis niet binnen geraakt.