zondag, april 26, 2015

Pas op voor de nieuwen!

Menig ander had wellicht aan Birds gedacht, maar bij mij kwam meteen mevrouw Helderder voor de geest. We hadden net een bakje vis gekocht – die er lang niet zo goed uitzag als hij in onze gedachten zou zijn, maar honger neemt het niet zo nauw – en wilden een trein halen. De verkoper bedankte ons uitbundig, gaf wisselgeld en gilde er nog iets achteraan. Terwijl wij ontcijferden wat dat moest zijn – ik gokte op 'Spaar voor een miljoen!', mijn vriendin hield het bij 'Pas op voor de nieuwen!', gingen we verder. Zij zat er het dichtst bij, zo bleek. Van 'nieuwen' naar 'meeuwen' was maar een halve stap, maar wel een halve stap te veel. Want terwijl een deel van de beesten het raadsel met zijn aanwezigheid net had opgelost, zette het andere deel de aanval in. In de rug nog wel: ze krijsten, joegen in formatie langs ons heen en drukten in die scheervlucht de poten stevig tegen mijn hoofd. Meer was niet nodig: tweederde van mijn bakje werd voer voor de meeuwen... Mevrouw Helderder hield dapperder stand:


'Lelijkerds!' gilde mevrouw Helderder. Moeizaam worstelde ze verder en voetje voor voetje kwam ze vooruit. Een heel kluwen fladderende meeuwen versperde haar de weg. Ze deden haar geen kwaad, ze pikten niet, ze raakten haar af en toe met een vleugel, dat was alles. Maar ze krijsten zo dreigend, ze keken haar zo woedend aan, ze gingen boven op haar zitten, ze scheerden rakelings langs haar gezicht... Doodmoe bereikte mevrouw Helderder de lift en ging naar haar flat om een rolletje zij te halen.
Toen ze weer terugkwam op de bovenste verdieping, had ze een soort wapenrusting aan. Een vergiet op haar hoofd, een enorme plastic regenjas en een grote vlag om de vogels weg te jagen.
Pluk van de Petteflet, Annie M.G. Schmidt

Moet ik volgende keer aan denken, als ik me aankleed voor een trip naar Oostende.



Geen opmerkingen: